سکوت اساتید در کامنت گذاری

مسئله کامنت و کامنت گذاری، یکی از مسائلیه که خب در نوع خودش مد نظر همه هست اما به اونصورت(کدوم صورت؟؟؟) بیان نمیشه.  در یه تقسیم بندی کلی، میتونیم بلاگرا رو به چند دسته تقسیم کنیم.
الف) کسانی که مطالب دیگران رو نمیخونن و فقط کامنت میذارن و تبلیغات میکنن. معمولا کامنتای کلیشه ای.
ب) کسانی که مطالب دیگران رو میخونن و کامنتم نمیذارن.( مثل مراجعین دو مین خودمون)
ج) کسانی که مطالب دیگران رو میخونن و کامنتم میذارن. ( مثل بعضی همکارای خودمون، یه وقت چشم نخورن )
د) کسانی که عشقی برخورد میکنن و از هر مطلبی خوششون اومد ، براش کامنت میدن. یعنی مقید به قوانین خاص در کامنت گذاری نیستن.
 نه حوصلمه و نه قانون ده خط نویسی بهم اجازه میده که بخوام توضیح بدم، پلیز خودتون از مطالب بالا برداشتاتون رو بکنین ، تا من برم سر حرف اصلیم.

آقا این چه وبلاگستانیه!!!! نعع! آقا این چه وبلاگائیه؟؟؟ نع! آقا از دست این پیشکسوتان امر وبلاگ نویسی!!!  اوهوم ، همینه.. همین رو میخواستم بگم.
معمولا در هر امری، از پیشکسوتان و اساتید فن ؛ انتظار بیشتر هست ، اما با کمال تاسف البته در مورد بعضی از وبلاگ نویسای حرفه ای و قدیمی میبینی که براشون انگار یه قانون شده، یا انگار کلاس کارشون میاد پایین که اگه برا مطلب کسی نظر بدن. مراجعه هم میکنن و مطلب رو هم میخونن، اما خب نمیدونم چرا نظر نمیدن. و فقط میون خودشون برا یه عده ی خاص از جمع خودشون نظر میذارن.
اوخیش... راحت شدم. همین دیگه. همینو میخواستم بگم.
سکوت بعضی اساتید فن وبلاگ نویسی، در امر نظر دهی و کامنت گذاری.
التماس دعا
پلیز دعوام نکنین. تازشم اگه خط ها رو بهم بچسبونین ، شاید یه ذره بیش از ده خطه خب!!!